Początki szkoły i trochę historii

Początki szkoły na Baranówku sięgają 1914 roku, kiedy to Zarząd Miejski zakupił około 8 tys. m kwadratowych placu przeznaczonego pod zabudowania szkolne. Na obszarze tym wybudowano parterowy budynek o trzech salach wykładowych.Do 1925 roku szkoła była samodzielną placówką oświatową.W roku 1925 włączono szkołę do rejonu edukacyjnego nr 5. Na Baranówku pozostały klasy I – IV, starsze klasy przeniesiono do budynku na ulicę Wesołą 25.
W następnych latach dobudowano piętro – liczba sal lekcyjnych wzrosła do 7.
1.IX.1938 roku powstała na Baranówku Publiczna Szkoła Powszechna nr 9. O tym jak, była potrzebna świadczy fakt, że liczyła ona 760 uczniów , a w roku następnym – 812. Dla dzielnicy oddalonej od miasta i pozbawionej jakiejkolwiek gromadzkiej siedziby, szkoła stała się ośrodkiem nie tylko kulturalnym, ale także skupiającym wszelkie przejawy życia społecznego mieszkańców.

Stosunek środowiska do szkoły był wybitnie życzliwy. Ludność chętnie brała udział we wszelkich imprezach urządzanych przez szkołę. Rodzice interesowali się poczynaniami władz szkolnych, współpracowali i współdziałali w wielu pracach podejmowanych przez kierownictwo. Pomagali prowadzić dożywianie, roztaczali opiekę nad drużyną harcerską i zuchową. Już wówczas dał się odczuć brak pomieszczeń lekcyjnych. Liczba dzieci w klasach sięgała 60.Jednak wkrótce problemy te musiały ustąpić na plan dalszy. 1 września 1939 r. wybuchła druga wojna światowa. Naukę podjęto w styczniu 1940 r. Gdy w ciężkim okresie nocy okupacyjnej rozszalał się terror niemiecki, każda niemal polska rodzina przeżywała swoją tragedię. Nie ominęła ona i “dziewiątki”. W marcu 1941 na skutek donosu, Niemcy aresztowali, wraz z trzema synami, kierownika szkoły- Michała Sokalskiego. Wszystkich stracono.

W 1943 r. nasiliły się faszystowskie represje. Nierzadko młodzi chłopcy, byli harcerze, uciekali do oddziałów partyzanckich. Po wojnie przystąpiono do odbudowy zrujnowanego systemu oświaty. Już w 1948 r. ujednolicono profil kształcenia na szczeblu podstawowym. Szkoła na Baranówku rozpoczynała normalne życie. We wrześniu 1948 r. wykonywano ogrodzenie i założono telefon. Zasadzono drzewka owocowe. Takie były początki, a w latach następnych trwała intensywna praca nad zwalczaniem analfabetyzmu i nauczaniem nowych pokoleń. Jednocześnie wróciły dawne niedogodności. W budynku szkolnym dzieci mieściły się z trudnością. Kierownictwo apelowało w Miejskiej Radzie Narodowej o rozbudowę szkoły. Zakładem opiekuńczym zostało Zjednoczenie Przemysłu Mleczarskiego.

W 1956 r. rozpoczyna się rozbudowa szkoły. W 1959 r. oddano do użytku nowe dwupiętrowe skrzydło.
Tymczasem pomyślnie rozwija się praca dydaktyczna i wychowawcza. Dzieci biorą udział w imprezach na terenie miasta i zdobywają nagrody.

W 1961 r. oddano do użytku salę gimnastyczną. W tym samym czasie wmurowano tablicę pamiątkową dla uczczenia pamięci byłego kierownika szkoły Michała Sokalskiego z synami oraz pamięci grupy harcerzy- wychowanków szkoły.  Szkoła w dalszym ciągu działa w ścisłym kontakcie ze środowiskiem. Aktywnie pracuje Koło Towarzystwa Szkoły Świeckiej; Szkolne Koło Łucznicze prowadzone przez p. Gierbuszewskiego zdobywa II miejsce w eliminacjach ogólnokrajowych.

W dalszym ciągu poprawia się baza materialna szkoły. Zostają oddane do użytku pracownie przedmiotowe, gabinet dentystyczny i lekarski.
Zaczyna działalność Uniwersytet dla Rodziców. Dzieci organizują spektakle teatralne i wystawiają je nie tylko w szkole, ale wyjeżdżają nawet do Chmielnika. Działa koło Turystyczno-Krajoznawcze.

10.V.1964 r. dekretem Kuratorium Okręgu Szkolnego – SP nr 9 otrzymała imię pisarza Ponidzia- Adolfa Dygasińskiego.
W 1967 r. Szkolne Koło Turystyczno-Krajoznawcze zdobyło I miejsce w eliminacjach wojewódzkich XI Turnieju Krajoznawczego. W nagrodę młodzież wyjechała na pięciodniową wycieczkę.

Lata siedemdziesiąte były również pomyślnym okresem w życiu szkoły. W r. 1970 szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski. Opiekę nad szkołą przejęła Jednostka Wojskowa 3417 na Stadionie.  SKO rokrocznie uzyskuje wysokie miejsca w konkursach oszczędzania. Mnożą się puchary. Kilkakrotnie szkoła gości znanych pisarzy i artystów.  Młodzież miała okazję spotkać się z Januszem Domagalikiem i Krystyną Siesicką- pisarzami popularnych powieści. Dużą atrakcją były odwiedziny znanego aktora scen warszawskich- Wiesława Gołasa (ucznia SP 9, w latach tuż przed wojną był harcerzem).

15.XI.1972 r. osiągnięcia w pracy trzech drużyn harcerskich i dwóch zuchowych, pozwoliły Komendzie Hufca na utworzenie szczepu w naszej szkole. W 2 lata później 25-cio osobowa grupa harcerzy zajęła I miejsce w trójmeczu harcerskim na terenie miasta. W nagrodę harcerze z SP-9 wyjechali na międzynarodowy obóz harcerski do NRD. Działalnością harcerzy kierowała początkowo B. Pytlewska, a po jej odejściu do innej szkoły p. Henryka Morgaś. W szkole działało także Koło Przyjaciół ZBoWiD-u. Jego opiekunką była p. J. Słowikowska. Władze organizacji kombatanckiej ufundowały odznakę dla sztandaru szkoły “Za zasługi dla ZboWiD-u”. Uroczyste nadanie odznaczenia odbyło się 17.I.1980 r.

17.IV.1982 r. organizacja harcerska otrzymała sztandar oraz imię Wojsk Obrony Wewnętrznej Kraju.

14.V.1984 r. 20. rocznica nadania szkole imienia. Program artystyczny opracowały panie: H Morgaś i B Fijałkowska. Zaproszono nauczycieli pracujących niegdyś w SP9, panią Sokalską – żonę kierownika szkoły zamordowanego wraz z synami w czasie okupacji, pana Moralskiego – męża Zofii Moralskiej, kierowniczki szkoły po wojnie.
Program artystyczny przypominał historię szkoły na tle historii kraju. Ten sam występ powtórzono na Czarnowie w Domu Kombatanta.

Rok szkolny 1984/85 – w szkole jest 1200 uczniów, ponieważ buduje się osiedle Barwinek, gdzie nie ma jeszcze szkoły. W pracach stolarskich, instalacyjnych i dekoracyjnych pomagają żołnierze z Jednostki Wojskowej na Stadionie. Klasy liczą po 32-38 uczniów.

6.VI.1984r. szkoła otrzymała Znicz Olimpijski za pierwsze miejsce w kraju w konkursie oszczędzania. Rywalizowaliśmy z 20 tysiącami szkół w Polsce. Długoletnią opiekunką SKO była p. Otylia Błońska.

15-17.IV.1985r. w konkursie wiedzy o Związku Radzieckim organizowanym przez zarząd miejski towarzystwa Przyjaźni Polsko Radzieckiej, drugie miejsce zajął Marcin Lech, którego przygotowywała p. mgr Grażyna Rozpara. Uczeń wyjechał na kolonie za granicę.

W teatrze imienia Stefana Żeromskiego uczniowie starszych klas obejrzeli “Tango” Sławomira Mrożka (06.1985)

XII.1985r.- “Sułkowski” S. Żeromskiego- spektakl ten również cieszył się dużym powodzeniem młodzieży.
I.1986 Uczennica Katarzyna Kubiak – w eliminacjach rejonowych do Festiwalu Piosenki Harcerskiej zakwalifikowała się do eliminacji centralnych.
V.1986 “Rewizor” Gogola w kieleckim teatrze. Starsi uczniowie (7-8 kl.) obejrzeli tę realistyczną komedię zrealizowaną w Kielcach w konwencji groteski. Spektakl odbił się szerokim echem w kraju, ze względu na nowatorską koncepcję.

Rok szkolny 1986/87. Grono pedagogiczne liczy 67 osób, zaś uczniów jest 1400.
Wrzesień 1986. Najlepsi uczniowie z każdej klasy wyjechali do Warszawy zwiedzić studio telewizyjne przy ul. Woronicza.
X.1986. Dzięki inicjatywie p. Małgorzaty Kotwicy do szkoły zaproszono twórców ludowych Kielecczyzny: poetkę – Marię Cedro – Biskupową i Tomasza Gajdę – prezesa Kieleckiego Oddziału Twórców Ludowych (autor pięknych wycinanek).
XII.1986. 117 uczniów obejrzało “Pastorałkę” według Leona Schillera.
III.1987. Katarzyna Kubiak uczestniczyła w III Festiwalu Piosenki Harcerskiej i Turystycznej- Kwidzyn 1987.

27.V.1989- 150. rocznica urodzin A. Dygasińskiego. Przygotowania do obchodów rocznicy trwały kilka miesięcy. Uczniowie obejrzeli wystawę księgozbioru pisarza zorganizowaną przez filię Biblioteki Publicznej przy ul. Pocieszka.
Klasy 8a i 8d wyjechały do Pińczowa pod opieka p. Kotwicy i p. Arendarskiej. W tamtejszym Muzeum Regionalnym obejrzeli pamiątki po pisarzu. Zorganizowano konkurs znajomości bajek i biografii Dygasińskiego. Zwyciężyły kl. 5c i 7b ,w nagrodę otrzymały książki.

Rok szkolny 1990/91. Uczniowie uczą się religii w szkole. Rozszerzono też skalę ocen 1-6.
III.1991. Nawiązaliśmy współpracę ze szkołą we Flint, w stanie Michigan. W nawiązaniu kontaktu pośredniczyli zaproszeni przez Biuro Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej- Mary Lou i Thomas Sedgewick za pośrednictwem maskotki zwanej “Sam”.

27.V.1992 r. odbyła się w szkole uroczysta akademia. Przybyli zaproszeni nauczyciele i uczniowie z innych szkół oraz kandydaci na posłów: Elżbieta Gacek i Lech Krawczyk. Dr Helena Wolny – znawczyni twórczości Dygasińskiego z kieleckiej WSP wygłosiła wykład o twórczości pisarza. Następnie obejrzany został występ artystyczny, nad przygotowaniem którego czuwały p. Kotwica, p. Arendarska, p. Bębenek, zaś aranżację muzyczną opracowała p. Fijałkowska.
2.VI.1992 r. w 90 rocznicę śmierci Dygasińskiego w Domu Środowisk Twórczych odbyło się sympozjum poświęcone pisarzowi. Na zakończenie uczniowie wystąpili z montażem słowno-muzycznym. Dostaliśmy duże brawa. Występ został wysoko oceniony przez zebranych.
3.VI. Na Uniwersytecie Warszawskim w Instytucie Filozofii Polskiej odbyło się seminarium naukowe, w którym uczestniczyli także zaproszeni przedstawiciele naszej szkoły: dyr. Wilczyński, p. Arendarska, a także uczeń kl. 8c- Krystian Spałek. Podczas seminarium wystąpili z referatami: prof. Janina Kulczycka-Saloni, prof. Zdzisław Liberza, prof. Andrzej Z. Makowiewcki, prof. Stanisław Makowski. Po zakończeniu seminarium delegacja kielecka udała się na Powązki, gdzie złożyliśmy wieniec na grobie A. Dygasińskiego.
XII.1992 r. ukazała się gazetka ekologiczna “Co piszczy w trawie?”- której wydawaniem kieruje p. Barbara Parka wraz ze swoją klasą ekologiczną.
8.III.1993 Z okazji Dnia Kobiet- impreza pt. “Jej portret”. Montaż poetycki z najpiękniejszych strof o kobietach w wykonaniu uczniów klas ósmych spodobała się bardzo, a to także z powodu pięknych strojów dziewcząt. Występ pokazano także w Domu Spokojnej Starości na Baranówku. Imprezę prowadziła wraz z uczniami p. Kotwica i p. Arendarska.
V.1993 – spotkanie z pisarzem J. Rurawskim zorganizowały panie bibliotekarki: T. Mider i W. Janiszewska.

XI.1993 “Do Ciebie, Polsko!”- montaż słowno – muzyczny wraz z młodzieżą przygotowały p. Kotwica i p. Arendarska.
Lata 1993/94 i 94/95. Młodzież kl. IV-VIII uczestniczyła w zajęciach Akademii Filmowej. Nawiązano współpracę z kierownictwem kina “Moskwa”, w którym co miesiąc przy okazji projekcji filmu uczniowie zapoznawali się z historią kina i rozwojem techniki filmowej.

12 III 1997 – szkoła była organizatorem Przeglądu Małych Form Teatralnych.

20 V 2000 – Szkoła otrzymała Certyfikat nadający jej tytuł Szkoły Promującej Zdrowie. Dokument ten został wręczony przez wojewodę W. Lubawskiego.

2001 r – Szkoła jest pomysłodawcą i organizatorem I Konkursu – „Zabawmy się w Teatr”. Motto I edycji brzmiało: „Region Świętokrzyski W Podaniu I Legendzie”. Konkurs ten stał się już tradycją, jest kontynuowany do tej pory. Biorą w nim udział dzieci ze szkół kieleckich.

Od 1 IX 2002-szkoła funkcjonuje jako ZESPÓŁ SZKÓŁ OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH NR 26.
W roku szkolnym 2002/2003 brała czynny udział w Ogólnopolskim Konkursie zainicjowanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Aleksandra Kwaśniewskiego- „SZKOŁA Z KLASĄ” i w 2003 r. szkoła uzyskała ten zaszczytny tytuł.

15 maja 2004 roku Szkoła Podstawowa nr 9 obchodziła 40-lecie nadania imienia A. Dygasińskiego oraz 90-lecie powstania szkoły. Przygotowania trwały kilka miesięcy. Przygotowano Monografię szkoły, goście uczestniczyli w przedstawieniu wystawionym przez uczniów, wystawiono szereg prac wykonanych na zajęciach plastycznych i informatycznych.